Ορισμός
Γένος αγγειόσπερμων δικότυλων μονοετών φυτών που ανήκει στην τάξη Καππαρώδη και στην οικογένεια των Σταυρανθών/Κραμβοειδών. Πρόκειται για φυτό με φωτεινά κίτρινα άνθη, στους αλευροποιημένους σπόρους του οφείλει την ύπαρξή της η μουστάρδα. Υπάρχουν περίπου 40 διαφορετικές ποικιλίες του φυτού και από αυτές οι περισσότερες είναι ζιζάνια. Οι πιο διαδεδομένες ποικιλίες από τις οποίες δημιουργείται η μουστάρδα είναι η ποικιλία Brassica alba, η Brassica juncea και η Brassica nigra. Ο τύπος alba είναι γνωστός ως λευκός ή κίτρινος σιναπόσπορος, ο τύπος juncea είναι γνωστός ως καφέ σιναπόσπορος και ο τύπος nigra ως μαύρος. Ο λευκός ή κίτρινος σιναπόσπορος προέρχεται από την Ανατολική Μεσόγειο, ο καφέ από τους πρόποδες των Ιμαλαΐων και ο μαύρος από τη Μέση Ανατολή. Εκτός από τη χρήση του στην παρασκευή μουστάρδας το σινάπι είναι μπαχαρικό γενικής χρήσης. Χρησιμοποιείται για τη δημιουργία αρωματικού αιθέριου ελαίου και εμπεριέχεται σε διάφορα φαρμακευτικά προϊόντα όπως αλοιφές και καταπλάσματα.
Χρησιμοποιούμενα μέρη
Σπόροι.
Χρώμα
Κίτρινο, καφέ, λευκό, σκούρο μαύρο.
Ιστορία
Το σινάπι, φυτό με μακραίωνη ιστορία, άφησε το στίγμα του στην ανθρωπότητα αποτελώντας τη βάση για τη δημιουργία της περίφημης μουστάρδας που δίνει νοστιμιά στα φαγητά μας. Η ιστορία του σιναπόσπορου ξεκινάει περίπου το 3000 π.Χ στην Ινδία, όπου αναφέρεται σε σανσκριτικές γραφές της εποχής αυτής. Εκτός από τους Ινδούς και άλλοι αρχαίοι λαοί γνώριζαν το σινάπι και το χρησιμοποιούσαν ως μπαχαρικό, άρτυμα ή φάρμακο.
Στην Αίγυπτο έριχναν σινάπι στο φαγητό τους και μασούσαν ολόκληρους τους σπόρους καθώς έτρωγαν κρέας προκειμένου να βελτιώσουν τη γεύση του. Στην Ευρώπη ήταν ίσως το μοναδικό μπαχαρικό που ήταν γνωστό πριν ακόμα να έρθουν τα υπόλοιπα Ασιατικά μπαχαρικά.
Στην αρχαία Ελλάδα τον 6ο αιώνα π.Χ ο μαθηματικός Πυθαγόρας συνιστούσε το σινάπι ως φάρμακο για τα τσιμπήματα των σκορπιών, ενώ έναν αιώνα αργότερα, ο Ιπποκράτης το χρησιμοποιούσε σε καταπλάσματα και φάρμακα.
Μπορεί να χρησιμοποιούσαν όλοι αυτοί οι λαοί το σινάπι, ωστόσο οι πρώτοι που πειραματίστηκαν με το φυτό ήταν οι Ρωμαίοι. Ανακάτεψαν τους σιναπόσπορους με το μούστο και δημιούργησαν ένα παρασκεύασμα που μοιάζει με τη σημερινή μουστάρδα. Μία συνταγή για μουστάρδα αναφέρεται στο βιβλίο μαγειρικής «Απίκιος» που χρονολογείται στα τέλη του 4ου ή στις αρχές του 5ου αιώνα π.Χ.
Αργότερα, οι Ρωμαίοι διέδωσαν το σινάπι στη Γαλατία. Οι Γάλλοι καλόγεροι πήραν τη γνώση που είχαν οι Ρωμαίοι για τη μουστάρδα και ξεκίνησαν τη δική τους παραγωγή. Έτσι, η μουστάρδα διαδόθηκε σταδιακά σε όλη την Ευρώπη, εξελίχθηκε ως προς τα συστατικά της και έγινε σήμερα ένα από τα πιο αγαπητά και δημοφιλή αρτύματα.
Προέλευση
Καναδάς, Η.Π.Α, Ευρώπη (Ουγγαρία, Ρουμανία, Τσεχία, Πολωνία, Ουκρανία, Γαλλία, Αγγλία) και Ασία (Ινδία, Κίνα, Νεπάλ, Ιαπωνία).
Γεύση
Οι σπόροι του σιναπιού έχουν πικάντικη γεύση που διαφοροποιείται ανάλογα με το είδος στο οποίο ανήκουν. Οι κίτρινοι σπόροι έχουν την πιο ήπια γεύση από όλους, οι καφέ μεσαία γεύση και οι μαύροι πιο έντονη γεύση.
Χρήσεις
Δίνει πλούσια γεύση στο κρέας, στο ψάρι, στα πουλερικά, στα βρασμένα λαχανικά, στις σάλτσες και στα ντρέσινγκς.
Συνδυασμοί
Συνδυάζεται με μπαχάρι, κάρδαμο, πιπέρι, κανέλα, γαρίφαλο, πάπρικα, τσίλι, κόλιανδρο, κύμινο, μαραθόσπορο, σπόρους τριγωνέλλας, αστεροειδή γλυκάνισο, τζίντζερ και κουρκουμά.
Γένος αγγειόσπερμων δικότυλων μονοετών φυτών που ανήκει στην τάξη Καππαρώδη και στην οικογένεια των Σταυρανθών/Κραμβοειδών. Πρόκειται για φυτό με φωτεινά κίτρινα άνθη, στους αλευροποιημένους σπόρους του οφείλει την ύπαρξή της η μουστάρδα. Υπάρχουν περίπου 40 διαφορετικές ποικιλίες του φυτού και από αυτές οι περισσότερες είναι ζιζάνια. Οι πιο διαδεδομένες ποικιλίες από τις οποίες δημιουργείται η μουστάρδα είναι η ποικιλία Brassica alba, η Brassica juncea και η Brassica nigra. Ο τύπος alba είναι γνωστός ως λευκός ή κίτρινος σιναπόσπορος, ο τύπος juncea είναι γνωστός ως καφέ σιναπόσπορος και ο τύπος nigra ως μαύρος. Ο λευκός ή κίτρινος σιναπόσπορος προέρχεται από την Ανατολική Μεσόγειο, ο καφέ από τους πρόποδες των Ιμαλαΐων και ο μαύρος από τη Μέση Ανατολή. Εκτός από τη χρήση του στην παρασκευή μουστάρδας το σινάπι είναι μπαχαρικό γενικής χρήσης. Χρησιμοποιείται για τη δημιουργία αρωματικού αιθέριου ελαίου και εμπεριέχεται σε διάφορα φαρμακευτικά προϊόντα όπως αλοιφές και καταπλάσματα.
Χρησιμοποιούμενα μέρη
Σπόροι.
Χρώμα
Κίτρινο, καφέ, λευκό, σκούρο μαύρο.
Ιστορία
Το σινάπι, φυτό με μακραίωνη ιστορία, άφησε το στίγμα του στην ανθρωπότητα αποτελώντας τη βάση για τη δημιουργία της περίφημης μουστάρδας που δίνει νοστιμιά στα φαγητά μας. Η ιστορία του σιναπόσπορου ξεκινάει περίπου το 3000 π.Χ στην Ινδία, όπου αναφέρεται σε σανσκριτικές γραφές της εποχής αυτής. Εκτός από τους Ινδούς και άλλοι αρχαίοι λαοί γνώριζαν το σινάπι και το χρησιμοποιούσαν ως μπαχαρικό, άρτυμα ή φάρμακο.
Στην Αίγυπτο έριχναν σινάπι στο φαγητό τους και μασούσαν ολόκληρους τους σπόρους καθώς έτρωγαν κρέας προκειμένου να βελτιώσουν τη γεύση του. Στην Ευρώπη ήταν ίσως το μοναδικό μπαχαρικό που ήταν γνωστό πριν ακόμα να έρθουν τα υπόλοιπα Ασιατικά μπαχαρικά.
Στην αρχαία Ελλάδα τον 6ο αιώνα π.Χ ο μαθηματικός Πυθαγόρας συνιστούσε το σινάπι ως φάρμακο για τα τσιμπήματα των σκορπιών, ενώ έναν αιώνα αργότερα, ο Ιπποκράτης το χρησιμοποιούσε σε καταπλάσματα και φάρμακα.
Μπορεί να χρησιμοποιούσαν όλοι αυτοί οι λαοί το σινάπι, ωστόσο οι πρώτοι που πειραματίστηκαν με το φυτό ήταν οι Ρωμαίοι. Ανακάτεψαν τους σιναπόσπορους με το μούστο και δημιούργησαν ένα παρασκεύασμα που μοιάζει με τη σημερινή μουστάρδα. Μία συνταγή για μουστάρδα αναφέρεται στο βιβλίο μαγειρικής «Απίκιος» που χρονολογείται στα τέλη του 4ου ή στις αρχές του 5ου αιώνα π.Χ.
Αργότερα, οι Ρωμαίοι διέδωσαν το σινάπι στη Γαλατία. Οι Γάλλοι καλόγεροι πήραν τη γνώση που είχαν οι Ρωμαίοι για τη μουστάρδα και ξεκίνησαν τη δική τους παραγωγή. Έτσι, η μουστάρδα διαδόθηκε σταδιακά σε όλη την Ευρώπη, εξελίχθηκε ως προς τα συστατικά της και έγινε σήμερα ένα από τα πιο αγαπητά και δημοφιλή αρτύματα.
Προέλευση
Καναδάς, Η.Π.Α, Ευρώπη (Ουγγαρία, Ρουμανία, Τσεχία, Πολωνία, Ουκρανία, Γαλλία, Αγγλία) και Ασία (Ινδία, Κίνα, Νεπάλ, Ιαπωνία).
Γεύση
Οι σπόροι του σιναπιού έχουν πικάντικη γεύση που διαφοροποιείται ανάλογα με το είδος στο οποίο ανήκουν. Οι κίτρινοι σπόροι έχουν την πιο ήπια γεύση από όλους, οι καφέ μεσαία γεύση και οι μαύροι πιο έντονη γεύση.
Χρήσεις
Δίνει πλούσια γεύση στο κρέας, στο ψάρι, στα πουλερικά, στα βρασμένα λαχανικά, στις σάλτσες και στα ντρέσινγκς.
Συνδυασμοί
Συνδυάζεται με μπαχάρι, κάρδαμο, πιπέρι, κανέλα, γαρίφαλο, πάπρικα, τσίλι, κόλιανδρο, κύμινο, μαραθόσπορο, σπόρους τριγωνέλλας, αστεροειδή γλυκάνισο, τζίντζερ και κουρκουμά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου