Η ιστορία αναφέρει ότι η αγκινάρα πριν κάπου 6 αιώνες, εθεωρείτο ως ένα από τα πλέον αποτελεσματικά αφροδισιακά προϊόντα, όπου ισχυροποιούσε και βελτίωνε την σεξουαλική επίδοση.
Σήμερα βέβαια, δεν υπάρχουν ενδείξεις για την ιδιότητα αυτή της αγκινάρας, αλλά όμως υπάρχουν αδιάσιστες επιστημονικές αποδείξεις, ότι το προϊόν αυτό της φύσης περιέχει ορισμένα πολύτιμα για την υγεία συστατικά.
Η αγκινάρα προέρχεται, αναφέρει η ιστορία, από την κοιλάδα του Νείλου, ενώ σήμερα καλλιεργείται με μεγάλη επιτυχία στα ηλιόλουστα και ζεστά εδάφη της περιοχής Castroville της Καλιφόρνιας, στην Ευρώπη, Ν. Αμερική, Ασία και αλλού, σε πολύ ζεστά κλίματα, και καυτερό ήλιο.
Ίσως γι’ αυτό το λόγο, η αγκινάρα, που στην πραγματικότητα είναι το μπουμπούκι του αγκαθωτού φυτού, μπορεί και προσφέρει προστασία από καρκίνους του δέρματος.
Μία επιστημονική μελέτη του Νοσοκομειακού Πανεπιστημίου Cleveland και του Πανεπιστημίου Ιατρικής της ίδιας πόλης, απέδειξε ότι, ένα παρασκεύασμα είδους αλοιφής με εκχύλισμα άγριας αγκινάρας με την ουσία σιλυμαρίνης, ήταν αποτελεσματικό για την προστασία πειραματόζωων από καρκίνους του δέρματος.
Η σύνθεση σιλυμαρίνης που περιέχεται στην άγρια αγκινάρα, είναι ένα ισχυρό αντιοξειδωτικό, που όπως έχομε συχνά τονίσει, η κατηγορία αυτή των χημικών, βοηθά στο να εξουδετερώνονται τα βλαβερά μόρια που κυκλοφορούν στον οργανισμό (ελεύθερες ρίζες) και που ανοίγουν συχνά τον δρόμο στη δημιουργία όγκων καρκίνου. Το ενδιαφέρον είναι ότι οι ελεύθερες αυτές ρίζες σχηματίζονται από άγνωστες αιτίες, αλλά φαίνεται ότι η παραγωγή τους επιταχύνεται με την μόλυνση του αέρα και με την ηλιοθεραπεία.
Η σιλυμαρίνη της άγριας αγκινάρας, σύμφωνα με την άποψη δερματολόγων ερευνητών του Πανεπιστημίου Ιατρικής του CaseWestern, έχει την ιδιότητα να “ελέγχει” την παραγωγή των ελευθέρων ριζών και να περιορίζει τη δραστηριότητά τους. Η σιλυμαρίνη είναι ένα τόσο ισχυρό αντιοξειδωτικό, όπου χρησιμοποιείται επίσης και στο εσωτερικό του οργανισμού για την καταπολέμηση πολλών ασθενειών του ήπατος. Όπως ανακοινώνουν επιστημονικά κέντρα της Ευρώπης, έρευνες σημείωσαν ιδιαίτερα ικανοποιητικά αποτελέσματα και στον τομέα αυτό.
Ωστόσο, χρειάζεται ακόμα επιπλέον έρευνα για να καθοριστεί ο αριθμός των αγκινάρων που χρειάζεται να καταναλώνονται, για να επιτευχθούν τα αποτελέσματα που προαναφέραμε. Όμως, κατά την άποψη των επιστημόνων, σίγουρα, είναι ωφέλιμο να συμπεριλαμβάνει κανείς όσο πιο συχνά γίνεται αυτό το νόστιμο λαχανικό στο διαιτολόγιό του.
Τα αγαθά όμως της άγριας αγκινάρας, δεν σταματούν εδώ. Περιέχει μεγάλες ποσότητες ινωδών ουσιών που όπως έχομε συχνά αναφέρει, παρόλο του ότι οι ουσίες αυτές δεν περιέχουν θρεπτικά στοιχεία, αποτελούν ωστόσο ένα αποτελεσματικό μέσον για τον καθορισμό του οργανισμού από τοξίνες, προλαβαίνουν υψηλή χολιστερόλη ή ακόμα καρδιακά νοσήματα, υψηλή πίεση, ζαχαροδιαβήτη και καρκίνο του παχέος εντέρου.
Μια μέσου μεγέθους αγριαγκινάρα περιέχει πάνω από 6 γραμμάρια ινωδών ουσιών.
Φρέσκια ή κατεψυγμένη, μισή κούπα καρδιές άγριας αγκινάρας περιέχει 5 περίπου γραμμάρια ινωδών ουσιών, κάπου 20% της απαιτούμενης ημερήσιας ποσότητας για σωστή λειτουργία του οργανισμού.
Οι άγριες αγκινάρες είναι επίσης καλή πηγή μαγνησίου που είναι γνωστό ότι βοηθά στη μείωση υψηλής πίεσης του αίματος. Το μαγνήσιο είναι επίσης γνωστό ότι σταθεροποιεί τους χτύπους της καρδιάς. Μελέτες έχουν δείξει ότι το 20-35% των ασθενών με καρδιακές ανεπάρκειες, έχουν πολύ χαμηλές ποσότητες μαγνησίου στο αίμα τους.
Οι άγριες αγκινάρες είναι επίσης κατάφορτες με Βιταμίνη Β, τόσο απαραίτητη στις εγκύους γυναίκες, για την σωστή ανάπτυξη του εμβρύου. Σημαντική είναι επίσης και η Βιταμίνη C που βρίσκεται στην αγκινάρα.
Αξιοσημείωτο είναι το φαινόμενο που παρατηρείται μετά αφού καταναλώσει κανείς αγριαγκινάρα. Όλα μετά φαίνονται να έχουν πικρή γεύση, ακόμα και το νερό. Τούτο ωφείλεται στην ουσία κυναρίνης που περιέχεται στην αγριαγκινάρα και που φαίνεται να επηρεάζει τους δέκτες του γλυκού που υπάρχουν επάνω στη γλώσσα μας. Κάτι βέβαια που σημαίνει ότι ένα γεύμα με αγριαγκινάρα πιθανόν να μεταβάλει την γεύση των υπόλοιπων ειδών, κρασιού, σαλατικών, ή και κρεάτων.
Πολλοί καταναλωτές, βρίσκουν ότι η ετοιμασία της αγκινάρας σε ένα γεύμα έχει τη φασαρία της, αφού απαιτείται προσεκτικό καθάρισμα και προσοχή στο να μη μαυρίσει (με την προσθήκη χυμού λεμονιού). Υπάρχει και η εύκολη εναλλακτική λύση.
Αν σας αρέσουν οι άγριες αγκινάρες, αγοράζετε τις καρδιές, έτοιμες, καθαρισμένες, κατεψυγμένες.
Χάνουν ελάχιστες ποσότητες από τα θρεπτικά συστατικά τους ενώ είναι εύκολες στο μαγείρεμα.
Η άγρια αγκινάρα, το τόσο γνωστό και αγαπημένο είδος λαχανικού, σε τόσα πολλά διαφορετικά φαγητά της Ελληνικής κουζίνας, δεν είναι μόνο γευστικό και απαράμιλλο σε νοστιμιά αλλά αποτελεί και μια πολύτιμη πηγή τόσων πολλών ευεργετικών στην υγεία μας συστατικών, που αξίζει να είναι συχνά παρούσα στο τραπέζι μας, είτε ως τουρσί ορεχτικό ή μαγειρεμένη με τόσους πολλούς εξαίσιους τρόπους.
Η άγρια αγκινάρα είναι ένα ακόμα παράδειγμα των τόσων αναντικατάστατων αγαθών της αλάθητης φύσης και δεν είναι τυχαίο που έχει ονομαστεί ως βασίλισσα των λαχανικών.
Σαράντος Παν. Κορωνιός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου