Το μελισσόχορτο ή μελίσσα είναι γνωστό βότανο που ονομάζεται και βάλσαμο. Ανήκει στην οικογένεια χειλανθή, δηλαδή της μέντας. Το φυτό ευδοκιμεί κυρίως στη Μεσόγειο, αλλά σήμερα καλλιεργείται σε όλο τον κόσμο. Τα φύλλα του έχουν μια ήπια μυρωδιά λεμονιού. Κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού «γεννά» μικρά λευκά άνθη, γεμάτα νέκταρ, τα οποία προσελκύουν τις μέλισσες. Η μυρωδιά του βοτάνου αυτού οφείλεται στο αιθέριο έλαιο που περιέχει κιτράλη, κιτρονελλάλη, λιναλοόλη και γερανιόλη.
Το μελισσόχορτο είναι πολυετές φυτό, αυτοφυές στην Ελλάδα και συγγενεύει με το δυόσμο. Είναι γνωστό και ως μελισσοβότανο. Ονομάστηκε έτσι από την ιδιαίτερη αγάπη που του έχουν οι μέλισσες, λόγω της υψηλής περιεκτικότητας των άνθεών του σε νέκταρ. Στην αρχαιότητα θεωρείτο το ελιξίριο της νεότητας και το χρησιμοποιούσαν αλχημιστές και ιερείς για ανάλογα σκευάσματα. Ήταν αφιερωμένο στη θεά Άρτεμις. Οι αρωματικές και φαρμακευτικές του ιδιότητες ήταν γνωστές από την αρχαιότητα, όπως μας πληροφορούν ο Θεόφραστος και ο Διοσκουρίδης, ο οποίος το χρησιμοποιούσε ως φάρμακο για το δάγκωμα του σκορπιού και ως εμμηναγωγό. Οι Ευρωπαίες, κατά το μεσαίωνα, γέμιζαν φυλαχτά με μελισσόχορτο και τα έφεραν πάνω τους ως ερωτικά γούρια.
Οι Καρμελίτες καλόγεροι το χρησιμοποιούσαν από το 1611, για την παρασκευή του αλκοολούχου ποτού «το ύδωρ μελισσόχορτου» (eau de melisse des Carmes).
Χρήσεις
Τα λιωμένα φύλλα μπορούν να τριφθούν στο δέρμα, δρώντας ως εντομοαπωθητικό.
Ρόφημα από φύλλα μελισσόχορτου θεωρείται ότι έχει αντισπασμωδική, αντιφλεγμονώδη και αντιοξειδική του δράση και δρα ως τονωτικό του κυκλοφορικού συστήματος και της καρδιάς. Επίσης έχει δειχθεί ότι έχει αντιμικροβιακή δράση, αν και αυτή είναι πολύ πιο ασθενής από ότι άλλων φυτών. Επίσης έχει χρησιμοποιηθεί για να αντιμετωπιστεί η αϋπνία και διάφορες πεπτικές διαταραχές. Τέλος έχει δειχθεί ότι βελτιώνει την πνευματική διαύγεια και την μνήμη και έχει βοηθήσει σε μικρό αριθμό κλινικών δοκιμών ανθρώπους που πάσχουν από ήπια συμπτώματα της νόσου Αλτσχάιμερ.
«Είναι αποτελεσματικό κατά των δαγκωμάτων από ζώα, βοηθάει στην καλή λειτουργία της καρδιάς και διώχνει μακριά κάθε μελαγχολία και στεναχώρια», έγραφε κατά τους Ελισαβετιανούς χρόνους (1597) ο βοτανολόγος John Gerard.
Το μελισσόχορτο έχει επίσης δειχθεί ότι διαθέτει ηρεμιστική δράση, καθώς μία έρευνα έδειξε ότι μειώνει το άγχος, αν και ο συγγραφέας της είπε ότι χρειάζεται επιπλέον έρευνα. Έρευνες έδειξαν ότι δρα ανασταλτικά στην τρανσαμινάση του GABA, γεγονός που μπορεί να εξηγήσει την δράση του ως ηρεμιστικό. Το υπεύθυνο συστατικό φαίνεται να είναι το ροσμαρινικό οξύ.
Το μελισσόχορτο επίσης έχει αντιθυρεοειδοτροπική δράση, καθώς είναι ανταγωνιστικός αναστολέας του υποδοχέα της TSH. Με αυτό το τρόπο το μελισσόχορτο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την θεραπεία τουσύνδρομο Γρέιβις και τον υπερθυρεοειδισμού.
Επιπλέον, είναι πολύ αποτελεσματικό φυτό για την καταπολέμηση των ιών, και ειδικά για την καταπολέμηση του επιχείλιου έρπητα.
Δράση κατά του έρπητα
Επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Maryland ανακάλυψαν ότι η χρήση του μελισσόχορτου στον επιχείλιο έρπητα είχε αποτελεσματικότητα στην ερυθρότητα της περιοχής, καθώς και στο πρήξιμο μετά από μόλις 2 ημέρες. Η γρήγορη ανακούφιση από τα συμπτώματα με τη βοήθεια του συγκεκριμένου βοτάνου είναι πολύ σημαντική, αν λάβουμε μάλιστα υπόψη μας ότι στην περίπτωση που δεν αντιμετωπιστεί ο έρπης μπορεί να χρειαστεί περισσότερες από 10 ημέρες για να υποχωρήσει.
Το μελισσόχορτο είναι πολυετές φυτό, αυτοφυές στην Ελλάδα και συγγενεύει με το δυόσμο. Είναι γνωστό και ως μελισσοβότανο. Ονομάστηκε έτσι από την ιδιαίτερη αγάπη που του έχουν οι μέλισσες, λόγω της υψηλής περιεκτικότητας των άνθεών του σε νέκταρ. Στην αρχαιότητα θεωρείτο το ελιξίριο της νεότητας και το χρησιμοποιούσαν αλχημιστές και ιερείς για ανάλογα σκευάσματα. Ήταν αφιερωμένο στη θεά Άρτεμις. Οι αρωματικές και φαρμακευτικές του ιδιότητες ήταν γνωστές από την αρχαιότητα, όπως μας πληροφορούν ο Θεόφραστος και ο Διοσκουρίδης, ο οποίος το χρησιμοποιούσε ως φάρμακο για το δάγκωμα του σκορπιού και ως εμμηναγωγό. Οι Ευρωπαίες, κατά το μεσαίωνα, γέμιζαν φυλαχτά με μελισσόχορτο και τα έφεραν πάνω τους ως ερωτικά γούρια.
Οι Καρμελίτες καλόγεροι το χρησιμοποιούσαν από το 1611, για την παρασκευή του αλκοολούχου ποτού «το ύδωρ μελισσόχορτου» (eau de melisse des Carmes).
Χρήσεις
Τα λιωμένα φύλλα μπορούν να τριφθούν στο δέρμα, δρώντας ως εντομοαπωθητικό.
Ρόφημα από φύλλα μελισσόχορτου θεωρείται ότι έχει αντισπασμωδική, αντιφλεγμονώδη και αντιοξειδική του δράση και δρα ως τονωτικό του κυκλοφορικού συστήματος και της καρδιάς. Επίσης έχει δειχθεί ότι έχει αντιμικροβιακή δράση, αν και αυτή είναι πολύ πιο ασθενής από ότι άλλων φυτών. Επίσης έχει χρησιμοποιηθεί για να αντιμετωπιστεί η αϋπνία και διάφορες πεπτικές διαταραχές. Τέλος έχει δειχθεί ότι βελτιώνει την πνευματική διαύγεια και την μνήμη και έχει βοηθήσει σε μικρό αριθμό κλινικών δοκιμών ανθρώπους που πάσχουν από ήπια συμπτώματα της νόσου Αλτσχάιμερ.
«Είναι αποτελεσματικό κατά των δαγκωμάτων από ζώα, βοηθάει στην καλή λειτουργία της καρδιάς και διώχνει μακριά κάθε μελαγχολία και στεναχώρια», έγραφε κατά τους Ελισαβετιανούς χρόνους (1597) ο βοτανολόγος John Gerard.
Το μελισσόχορτο έχει επίσης δειχθεί ότι διαθέτει ηρεμιστική δράση, καθώς μία έρευνα έδειξε ότι μειώνει το άγχος, αν και ο συγγραφέας της είπε ότι χρειάζεται επιπλέον έρευνα. Έρευνες έδειξαν ότι δρα ανασταλτικά στην τρανσαμινάση του GABA, γεγονός που μπορεί να εξηγήσει την δράση του ως ηρεμιστικό. Το υπεύθυνο συστατικό φαίνεται να είναι το ροσμαρινικό οξύ.
Το μελισσόχορτο επίσης έχει αντιθυρεοειδοτροπική δράση, καθώς είναι ανταγωνιστικός αναστολέας του υποδοχέα της TSH. Με αυτό το τρόπο το μελισσόχορτο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την θεραπεία τουσύνδρομο Γρέιβις και τον υπερθυρεοειδισμού.
Επιπλέον, είναι πολύ αποτελεσματικό φυτό για την καταπολέμηση των ιών, και ειδικά για την καταπολέμηση του επιχείλιου έρπητα.
Δράση κατά του έρπητα
Επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο του Maryland ανακάλυψαν ότι η χρήση του μελισσόχορτου στον επιχείλιο έρπητα είχε αποτελεσματικότητα στην ερυθρότητα της περιοχής, καθώς και στο πρήξιμο μετά από μόλις 2 ημέρες. Η γρήγορη ανακούφιση από τα συμπτώματα με τη βοήθεια του συγκεκριμένου βοτάνου είναι πολύ σημαντική, αν λάβουμε μάλιστα υπόψη μας ότι στην περίπτωση που δεν αντιμετωπιστεί ο έρπης μπορεί να χρειαστεί περισσότερες από 10 ημέρες για να υποχωρήσει.
Μερικές χρήσιμες συμβουλές
Το μελισσόχορτο δεν συνιστάται σε εγκυμονούσες και θηλάζουσες γυναίκες.
Επιπλέον, ενώ θεωρείται ασφαλές γενικότερα, συχνά αλληλεπιδρά με φάρμακα για τη θεραπεία του θυρεοειδούς.
Το μελισσόχορτο δεν συνιστάται σε εγκυμονούσες και θηλάζουσες γυναίκες.
Επιπλέον, ενώ θεωρείται ασφαλές γενικότερα, συχνά αλληλεπιδρά με φάρμακα για τη θεραπεία του θυρεοειδούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου